Mijn ouders moesten beiden al op hun dertiende werken. Mijn moeder op een naaiatelier en mijn vader als leerling meubelstoffeerder. Hij verdiende nooit meer dan het minimumloon en had geen geld om boeken te kopen. Ik geloof niet dat mijn ouders ooit een nieuw boek hebben aangeschaft. Soms een tweedehands. Gelukkig was daar de bibliotheek!

Door Marja Ruijterman

Samen met mijn vader bezochten we elke week de bieb op het Roelof Hartplein in Amsterdam. Ik beleef nog de spanning die ik voelde bij het idee waar ik nu weer mee thuis zou komen.

Als ik de bieb binnenkwam was het muisstil. Een eerbiedige stilte. Uren zat ik tussen de boeken om te kiezen welke ik mee zou nemen. Mijn vader interesseerde zich voor fotografie en sterrenkunde. Mijn moeder was geïnteresseerd in filosofie en spiritualiteit en ik las bijna alles wat mijn moeder las en heerlijke jeugdboeken.

Wat een rijk gevoel al die boeken die verspreid lagen over de grond naast de ochtendkrant. Het genot van uitzoeken: welk boek eerst? De hele wereld kwam ons huis binnen.

Door de bibliotheek hebben mijn ouders zich kunnen ontwikkelen en ik ook. Want wat ik daar las, dat kreeg ik niet op school. Wat lazen we veel, bijna elke week haalden we weer nieuwe boeken.

We woonden in de Pijp, toen een achterstandswijk in Amsterdam. Later realiseerde ik me dat het onderwijs op mijn school niet je van het was. Er werd van ons niet meer verwacht dan dat we naar een technische school of huishoudschool gingen, maar hoogstens het MULO (nu het MAVO). De boeken brachten veel en veel meer interessante informatie mijn leven binnen.

Jaren geleden begon ik te werken als trainer voor de bieb. Ik trainde alle bibliotheken van Amsterdam. Heel fijn om te doen. Het allermooist was dat ik op een gegeven moment de medewerkers van het Roelof Hartplein mocht trainen. Wat een feest!

Natuurlijk kon ik het niet nalaten te vertellen over toen en aan de mensen te vragen of ze zich realiseerden dat ze werkzaam zijn op een plek waar bijna alle informatie van de hele wereld te vinden is. (Dat was nog voor Google.)

Er zijn nu plannen te gaan bezuinigen op bibliotheken. Er dreigen er heel wat te verdwijnen.

Zelfs na de oorlog, toen er bijna niets was, werden er weer bibliotheken opgericht. De laatste jaren is er veel geïnvesteerd om de bibliotheken te moderniseren. We kunnen er op het internet, dvd's huren, bekijken, beluisteren en lezingen volgen. Ze zijn meegegaan met hun tijd. Personeel werd opgeleid om in te springen op wat een moderne bibliotheek te bieden heeft.

Prinses Laurentien van de stichting Lezen en Schrijven doet er alles aan om kinderen en volwassenen aan het lezen te krijgen. Kansarme kinderen moeten de kans krijgen op goed onderwijs en... op de kans om te lezen. En nu willen ze zo iets moois wegbezuinigen? Eeuwig zonde.

Steun de bibliotheken en teken deze petitie!

© Marja Ruijterman / Nationale Onderwijsgids